رزومه هنری
استاد مهدی رضایی در شهريور ماه سال يک‌هزار و سيصد و چهل و شش هجري شمسی در استان هنر دوست لرستان ديده به جهان گشود. سپری کردن دوران کودکی و نوجوانی در خانواده‌ای هنر دوست، خاصه با تشويق های پياپی «دايی» و «برادر بزرگ»، ايشان را به موسيقی سُنتي ايران زمين و بالاخص سازهاي ريتميک موسيقی مشرق زمين علاقمند کرد. از همين روی، شوق سرشار و ذوق سليم، ايشان را در همان سنين پايه، به سمت آموزش تنبک سوق داد. در سنين جوانی به دليل تنگناهای موجود در دهه‌ی شصت و تعصبات غريب و برخوردهای متعدد و سخت گيری‌های موجود در زمينه‌ی برپايی کلاس‌ها و تجمع‌های موسيقايی و حتی حمل ساز، زمينه را براي تمايل به مهاجرت به سمت پايتخت فراهم کرد. حضور در تهران شرايط مساعدی را برای خوشه چينی از محضر اساتيد نامدار موسيقی ايرانی برای ايشان فراهم آورد تا روح سيری ناپذيرشان از چشمه هايی زلال و سرشار، لبريز شود. بهرمندی از آموزش در محضر اساتيدی همچون «محمد اسماعيلی» (تنبک)، «اردشير فهيمی» (دف)، «بيژن کامکار» (دف)، «بهمن رجبی» (تنبک)، «شادروان، پرويز منصوری» (تئوری و وزن خوانی)، «شادروان، مجتبی ميرزاده» (اوزان ريتميک و تأثير پلی‌ريتميک در موسيقی)، ايشان را به سرعت به نوازنده‌ای چيره‌دست تبديل کرد. آشنايي با «زنده ياد اسحاق انور» و آغاز همکاری‌های مستمر و دراز مدت و نیز تبادل اطلاعات این دو هنرمند(رضایی و انور) در حیطه «تلفيق شعر و موسيقی»، منجر به نتایج درخشانی در زمینه تولید آثار هنری شد. از جمله اين آثار می‌توان به ضبط آلبوم‌های «از زمين تا آسمان»، «برزخ»، «خونِ دل»، «غريبانه» و… با آهنگسازي مشترک(مهدی رضایی و زنده ياد اسحاق انور) و نیز تنظیم، تدوین و نوازندگی سازهای کوبه‌ای توسط ايشان با صدای«انور» اشاره کرد. لازم به ذکر است که به دليل فوت نابهنگام اسحاق انور، اين آثار در آرشيو شخصی استاد رضايی محفوظ مانده و همچنان منتشر نشده‌اند.
یاد نکنی چون همی آن روزگار پیشتر
تو تبوراکی بدست و من یکی بربط بچنگ
«فرهنگ اسدی – حکیم غمناک»
تبوراک: دف، دایره، طبل کوچک
«فرهنگ معین»
دف از گذشته‌های دور، در فرهنگ موسيقی اقليم ايران حضوری مؤثر و ديرپای داشته است. اين ساز دل انگيز از ديرباز به آئين‌های عرفانی مردم ايران نيز ورود کرده و ديگر نوای شورانگيز آن با اذکار و اوراد اهل تصوّف و عرفان گره خورده است. از همين روست که وقتی «دف» پس از نواختن‌های بسيار با پاره شدن پوست و يا شکستن کمان، آسيب مي‌بيند، نمی‌گويند: «دف خراب شده است»، بلکه می‌گويند: «دف شهيد شده است». نوازندگان چيره‌دست اين ساز عرفانی، به تعداد دف‌های شهيد شده‌ی خويش می‌بالند و اين را مصداق قدمت نوازندگی خويش می‌دانند.
وب سايت «تبوراک» از آغازين روزهاي سال 1400 به همت جمعی از هنرجويان و علاقمندان به استاد «مهدی رضايی» و تحت نظارت مستقيم ايشان آغاز به کار کرد. اين وب سايت بر اساس اساسنامه‌ی اوليه، قرار است به يک پايگاه جامع اطلاع رسانی در خصوص سازهاي کوبه‌ای، شيوه‌های نوازندگی، اساتيد و نوازندگان نام آور، آموزش نوازندگی و همچنين تبادل اطلاعات و تجربيات ميان اساتيد و هنرجويان اين سازها تبديل شود. در اين ميان می‌کوشيم از ساير سازهای ايرانی و سازهای دل‌انگيز ساير ملل جهان نيز غافل نشده و اطلاعات ارزنده‌ای در خصوص انواع سازها، نام‌آوران عرصه‌ی موسيقی ايران و جهان و مباحث علمی مرتبط با موسيقی گرد‌آورده و در معرض ديد و استفاده‌ی علاقمندان قرار دهيم.
درباره‌ي استاد مهدي رضایی
استاد مهدی رضایی در شهريور ماه سال يک‌هزار و سيصد و چهل و شش هجري شمسی در استان هنر دوست لرستان ديده به جهان گشود. سپری کردن دوران کودکی و نوجوانی در خانواده‌ای هنر دوست، خاصه با تشويق های پياپی «دايی» و «برادر بزرگ»، ايشان را به موسيقی سُنتي ايران زمين و بالاخص سازهاي ريتميک موسيقی مشرق زمين علاقمند کرد. از همين روی، شوق سرشار و ذوق سليم، ايشان را در همان سنين پايه، به سمت آموزش تنبک سوق داد. در سنين جوانی به دليل تنگناهای موجود در دهه‌ی شصت و تعصبات غريب و برخوردهای متعدد و سخت گيری‌های موجود در زمينه‌ی برپايی کلاس‌ها و تجمع‌های موسيقايی و حتی حمل ساز، زمينه را براي تمايل به مهاجرت به سمت پايتخت فراهم کرد. حضور در تهران شرايط مساعدی را برای خوشه چينی از محضر اساتيد نامدار موسيقی ايرانی برای ايشان فراهم آورد تا روح سيری ناپذيرشان از چشمه هايی زلال و سرشار، لبريز شود.
بهرمندی از آموزش در محضر اساتيدی همچون «محمد اسماعيلی» (تنبک)، «اردشير فهيمی» (دف)، «بيژن کامکار» (دف)، «بهمن رجبی» (تنبک)، «شادروان، پرويز منصوری» (تئوری و وزن خوانی)، «شادروان، مجتبی ميرزاده» (اوزان ريتميک و تأثير پلی‌ريتميک در موسيقی)، ايشان را به سرعت به نوازنده‌ای چيره‌دست تبديل کرد.
آشنايي با «زنده ياد اسحاق انور» و آغاز همکاری‌های مستمر و دراز مدت و نیز تبادل اطلاعات این دو هنرمند(رضایی و انور) در حیطه «تلفيق شعر و موسيقی»، منجر به نتایج درخشانی در زمینه تولید آثار هنری شد. از جمله اين آثار می‌توان به ضبط آلبوم‌های «از زمين تا آسمان»، «برزخ»، «خونِ دل»، «غريبانه» و… با آهنگسازي مشترک(مهدی رضایی و زنده ياد اسحاق انور) و نیز تنظیم، تدوین و نوازندگی سازهای کوبه‌ای توسط ايشان با صدای«انور» اشاره کرد. لازم به ذکر است که به دليل فوت نابهنگام اسحاق انور، اين آثار در آرشيو شخصی استاد رضايی محفوظ مانده و همچنان منتشر نشده‌اند.
مهدی رضايی، ضمن تحقيق و شناخت سازهای کوبه‌ای در سایرکشورها و نیز همکاری با گروه های نام آشنای موسيقی و نوازندگی در بسياری از قطعات ماندگار موسيقی معاصر، به نگارش کتاب هاي آموزشی و تخصصی در زمینه سازهای کوبه‌ای پرداخته و با خلق آثار صوتی، اجراهای صحنه ای ماندگار و تربيت هنرجویان، نام خويش را در ميان اساتيد نام آور موسيقی ايرانی تثبت کرده است.
در اين ميان می‌توان به همکاری هنری با گروه موسيقی باربد به آهنگسازی و سرپرستی هنرمند ارجمند، «محمد ساعد» به خوانندگی«عليرضا افتخاری»، «حمید رضا نوربخش» «عبدالحسين مختاباد»، «بهرام باجلان»، «معصومه مهرعلی»، «اسحاق انور»، «محمد عبدالحسينی»، «محمدرضا دارابی» و همچنين همکاری با گروه موسيقی همايون به آهنگسازی و سرپرستی «حسين پرنيا» به خوانندگی «استاد شهرام ناظری»، «رضا رضايی پايور»، «حوروش خليلی»، همکاری با گروه موسيقی طيفور به خوانندگی «مهيار شادوروان»، همکاری با ارکستر جاويدان به آهنگسازی «سیامک فرخ سرشتی» و رهبري «مجيد مهرور» و با خوانندگی «محمدرضا دارابی» و موسيقی تئاتر با اجراهايی ماندگار در سالن اصلی تئاتر شهر اشاره کرد.
استاد مهدی رضايی طی ساليان گذشته در اجراهای صحنه‌ای بسياری با گروه‌های متعدد در شهرهای مختلف و همچنين در کشورهای فرانسه، تونس، ترکيه، امارات، قطر، رومانی و … پرداخته‌اند.
روح سرشار و سيری ناپذير استاد رضايی تنها در موسيقی متوقف نمانده و در بين سالهای 1367 تا 1373 با حضور در کلاس‌های اساتيد خوشنويسی همچون: «استاد سخاوت»، «استاد تيماجيان»، «استاد احد پور»، «استاد هجرانی»، «استاد طلوعی» و «استاد غلامحسين امير خانی» موفق به دريافت درجه‌ی «ممتاز» از انجمن خوشنويسان ايران شدند.
در حال حاضر ایشان، ضمن ادامه‌ی نگارش و پژوهش در زمينه‌ی «ريتم» و نیز آموزش تئوری، وزن‌خوانی و سازهای کوبه‌ای، خاصه«دف» و «تمبک» به علاقمندان، مشغول نگارش و خلق پارتیتور گروه نوازی برای سازهای ضربی-کوبه‌ای می‌باشند.